Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Stulecie Bitwy Warszawskiej.

Stulecie Bitwy Warszawskiej.

 „Naród jest jak mocne drzewo, które podcinane w swych korzeniach, wypuszcza nowe. Może to drzewo przejść przez burzę, mogą one urwać mu koronę chwały, ale ono nadal trzyma się mocno ziemi i budzi nadzieję, że się odrodzi.”

                                                                                                           Kardynał Stefan Wyszyński

 

 

Wartości zawodu leśnika kształtowały się w okresie międzywojennym, po odzyskaniu przez Polskę wolności. Pracownicy leśni czuli obowiązek odpowiedzialności za przyrodę i odradzającą się niepodległość ziem polskich w trudnych politycznie i ekonomicznie czasach. Pracowali na szkółkach, przy zalesieniach szybko powiększających się areałów lasów państwowych. Strzegli las przed kradzieżami drewna, kłusownictwem lub nielegalnym zbieraniem runa.

Wielu z nich w poczuciu odpowiedzialności za wolność, swobodę, ale też głębokie poczucie patriotyzmu, czego wielokrotnie dawali wyraz było uczestnikami wojny polsko-bolszewickiej 1919 – 1921r. walcząc na froncie, ale także jako cisi bohaterowie udzielali pomocy i schronienia powracającym żołnierzom. Na terenie Nadleśnictwa Przysucha, z pokolenia na pokolenie przekazuje się informacje  o wielu młodych ludziach, ochotnikach walczących z sowietami, pochodzących z okolicznych wsi i osad leśnych tj.: Puszcza, Huta, Gródek, Zapniów, Jakubów, Skrzyńsko i wielu innych.   

Jako nastoletni chłopiec w walce o odzyskanie niepodległości, brał także udział pan Józef Bujak, urodzony w Rodatyczach koło Gródka Jagiellońskiego niedaleko Lwowa, który przez 13 lat pełnił funkcję nadleśniczego Nadleśnictwa Przysucha.

Lasy przysuskie kryją wiele śladów i dowodów z przeszłości polskich leśników i ludności mieszkającej w leśnych wsiach, osadach i leśniczówkach, którzy codzienną pracą i trudem starali się odbudować zasobność polskich lasów.

Współcześni leśnicy jako potomkowie i spadkobiercy otrzymanego dziedzictwa pamiętają i dbają o lasy jako wspólne narodowe dobro. Pielęgnują z wiarą i pasją pamięć o tych, którzy przez lata przyczyniali się do jego pomnażania i rozwoju, dbając o miejsca pamięci związane z historią polskiego narodu.