Ochrona lasu stanowi niezwykle ważną część racjonalnej gospodarki leśnej. Polega na identyfikacji zagrożeń i stosowaniu skutecznych metod ochrony lasu. Realizowana jest przez ciągły monitoring zagrożeń występujących w środowisku leśnym. Naczelną zasadą stosowaną w tym dziale gospodarki leśnej jest wzmacnianie naturalnej odporności ekosystemów leśnych poprzez  dostosowanie składu gatunkowego drzewostanów do warunków siedliskowych oraz zwiększenie ich zróżnicowania przez wprowadzenie jak największej ilości gatunków drzew i krzewów domieszkowych. Zadanie to jest nieustannie realizowane poprzez racjonalnie prowadzenie gospodarki leśnej poprzez właściwe wykonywanie zabiegów hodowlanych oraz z zakresu użytkowaniu lasu. W dzisiejszych czasach, przy zakłóconej równowadze naturalnej i znacznym zanieczyszczeniu środowiska, zachowanie trwałości lasu wymaga wykonywania wielu czynności ochronnych, które polegają na:
•      wykrywaniu, zwalczaniu oraz zapobieganiu nadmiernie pojawiających się i rozprzestrzeniających się szkodliwych dla lasu organizmów,
•      wykonaniu zabiegów mających charakter zabiegów profilaktycznych i ochronnych zapobiegających powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożarów na obszarach leśnych,
•      gospodarowaniu w lasach zwierzyną w sposób, który nie wpływa negatywnie na trwałość lasów i umożliwia realizację zadań związanych z prowadzeniem gospodarki leśnej.
Ochrona lasu jest dziedziną gospodarki leśnej, która łączy w sobie wiedzę teoretyczną i praktyczną. Większość bezpośrednio wykonywanych czynności związanych z ochroną lasu jest uwarunkowana szczegółowymi instrukcjami stworzonymi w oparciu o znajomość praw biologicznych oraz praktyczne doświadczenia w pracy terenowej. Prowadzone są liczne obserwacje stanu lasu, które pozwalają na prawidłowe prognozowanie zagrożeń lasu oraz organizację akcji mających charakter ochronnych. Działania takie mają na celu również szybkie reagowanie na zauważone w terenie zdarzenia klęskowe. Zagrożenia, których zwalczaniem zajmuje się ochrona lasu można podzielić na trzy grupy:
1. powstające w wyniku oddziaływania organizmów żywych, tzw. zagrożenia biotyczne (powodowane przez szkodniki owadzie drzew, zwierzynę, grzyby),
2. powstające w wyniku oddziaływania czynników nieożywionych, tzw. zagrożenia abiotyczne (powodowane przez wiatr, śnieg, powódź, suszę, mróz),
3. powstające w wyniku działalności człowieka, tzw. zagrożenia antropogeniczne (powodowane przez zanieczyszczenie  środowiska, powiększanie się terenów zurbanizowanych).